Πέμπτη 12 Απριλίου 2018

ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΑΘΗΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ


ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ  ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ   ΤΩΝ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ  ΜΑΘΗΤΙΚΩΝ  ΟΜΑΔΩΝ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

       Αυτή κι αν είναι είδηση, χαρά, βαθιά συγκίνηση, καθώς σε πάει κοντά εβδομήντα χρόνια πίσω, τότε που ήσουνα, «Κυκλάμινο», «Ομαδόπουλο». Την οφείλω σε λίαν αγαπητό φίλο της πολύ νεώτερης γενιάς-Ν. Νικολαϊδης. «Ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος Αντωνόπουλος θα δεξιωθεί εκκλησιαστικά- Σάββατο Διακαινησίμου 14.04.2018- τις «Χριστιανικές Μαθητικές Ομάδες-ΧΜΟ» !
       Αναπολώ, πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, (1945-1955), ΧΜΟ Μέσου Αγ. Νικολάου Πειραιά, ομαδάρχης Γιώργος Οικονόμου, φοιτητής Ιατρικής, μετά, Ανωτέρου Αγ. Βασιλείου, ομαδάρχης Τάσος Ζαννής, επίσης φοιτητής Ιατρικής.  Εποχή μακαριστού Αρχιμ. Σεραφείμ Παπακώστα, Προϊστάμενου της Αδελφότητας της «Ζωής», εποχή πανελλήνιας κορύφωσης αυτής της «ιερής πνευματικής παρεμβολής», και όχι μόνο. Και τι ευτυχία, στην πνευματική «επισκοπή» των ΧΜΟ δυο νέοι αριστούχοι θεολόγοι, φίλοι αδελφικοί, όσο Μ. Βασίλειος και Γρηγόριος ο Θεολόγος,   Δημήτριος Τρακατέλης, και Αναστάσιος Γιαννουλάτος, Αρχιεπίσκοποι, Αμερικής και Αλβανίας αντίστοιχα νυν. Με τον πρώτο όντα υπαρχηγό, δε θυμάμαι, ποιο από τα καλοκαίρια 1950, 51, και 52-ήμουν κατασκηνωτής στην Κατασκήνωση των ΧΜΟ Αθήνας-Πειραιά στο πευκόφυτο κατηφορικό αλωνάκι του τότε ήσυχου και γραφικού προαστίου της Αγίας Παρασκευής Αττικής. Από όπου τα τρία πρώτα στιγμιότυπα με τα οποία αρχίζω να αναπολώ νοσταλγικά.




1.           Αύγουστος 1950, Κατασκήνωση ΧΜΟ Μέσου, Αγία Παρασκευή Αττικής. Πάνω από εκατό παιδιά ακούνε προσεκτικά τον ιερέα που τους ομιλεί. Κανένα δεν κουνιέται, ούτε γυρίζει το κεφάλι δεξιά ή αριστερά. Τα βλέμματα  καρφωμένο στο λυγερόκορμο παπά με την κατάμαυρη πυκνή γενειάδα, έχουν από τα χείλη του κρεμαστεί. Τους μιλούσε φλογερά με βιωματική βεβαιότητα και συναρπαγή για την Αλήθεια του Χριστού. Η ατμόσφαιρα υπηχούσε δονήσεις, κραδασμούς ψυχής ακροατών και ομιλητή. Ήταν ο Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Παυλίδης, Μητροπολίτης Νικαίας μετά, από τους πιο δημιουργικούς Επισκόπους σ’ αυτή την πονεμένη προσφυγική γωνιά.
2.           Το ίδιο εκείνο βράδυ, κι ενώ η νύχτα έχει επιβάλει την κυριαρχία της, τα ίδια εκείνα παιδιά, σε μια απλάδα στο Αρχηγείο κοντά, στέκουν μπρος σε ένα λιτό από δυο γυμνές κλάρες πεύκου Σταυρό ευλαβικά ! Στη βάση του ιλαρές ακτίνες μοναχικού καντηλιού, παίζουν απαλά με τις αργυρές ανταύγειες του ολόγιομου αυγουστιάτικου φεγγαριού, που διαπερνούν τις πυκνές πευκοβελόνες.  Δίνουν στο σύμβολο της Σωτηρίας διάσταση αλλοτινή, και διαχέουν στις παιδικές ψυχές αίσθηση χαρισματική. Μια φωνή διακόπτει την ησυχία, αρχίζει την ευχαριστήρια προσευχή για την όμορφη μέρα που τους χάρισε ο Θεός. Ακολουθεί αρμονική υμνωδία από όλα τα παιδιά. «Έλα κι απόψε να μας φέρεις τη χαρά- Κύριε τα δεσμά μας κόψε δώσε μας φτερά … Χρόνο με χρόνο ζήσε μέσα μας Εσύ, -- Κύριε σβήσε μας τον πόνο, Κύριε δόξα σοι» !
Ύστερα πάλι σιωπή, προσωπική συνομιλία κάθε παιδιού «με το Χριστό εν σιγή,  «στεναγμοίς αλαλήτοις … όση αυτώ δύναμις», Όποιο τελειώνει, αποχωρεί διακριτικά για τη σκηνή. Λίγο μετά, σιωπητήριο.
      Δεν καταγράφονται σε χαρτί στιγμές άλλου κόσμου, άλλου χρόνου. Η απλή αναπόλησή κοντά εβδομήντα εξήντα χρόνια μετά, συγκινεί. «Βραδινές προσευχές μου, των παιδιάστικων χρόνων- που σκορπούσατε πάντα τον ανθρώπινο πόνο»-Γ. Βερίτης.
3.            Κυριακή μετά τη Λειτουργία, όλοι οι κατασκηνωτές σε παράταξη παρέλασης. Ανηφορίζουμε την Αγίου Ιωάννου με βηματισμό που ρυθμίζει τραγούδι. «… Όλοι εμπρός και πάντα εμπρός με μια καρδιά- όλοι ενός Πατέρα είμαστε παιδιά …». Στη δεξιά πλευρά ο Καλαβρυτινός Ομαδάρχης Δημήτρης Φεφές, ψηλός, λυγερόκορμος, ενθουσιώδης δίνει τόνο, εμφυσά παλμό. Στα μάτια μου ολοζώντανος ο μετά ταύτα Αρχιμανδρίτης Θεόκλητος Φεφές, Ηγούμενος της Μονής Πεντέλης. Το παιδί που ο Κύριος θέλησε να διαφύγει το γενικό ναζιστικό θανατικό των Καλαβρύτων !
4.           Απόσπερο Μ. Εβδομάδας, Μεγάλη αίθουσα του παλιού Καρύτση 14. Δεσπόζει η Εικόνα του Νυμφίου Χριστού, κοσμημένη κατάλληλα. «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται». Χαμηλός φωτισμός, καντηλέρια παλαιοχριστιανικά, τρεμάμενο ιλαρό φως, ιερή ατμόσφαιρα, υποβλητική, συστάδες τα παιδιά των ΧΜΟ Αθήνας-Πειραιά, γενική σιγή. Οργανωτής, ιεροτελεστής μαϊστωρ στο μέσον της αίθουσας ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος, νυν μορφή διορθόδοξη, διαχριστιανική, και σε ευρύτερους κύκλους αξιοσέβαστη ! Λαϊκός τότε, μάτια φωτεινά πίσω από αριστοκρατικά γυαλιά, καστανόξανθη κόμη κλιμακωτή, ομορφιά αγγελική, λαλεί «παθητικότατα και τρυφερότατα», ως θα έλεγε ο Παπαδιαμάντης τον πρέποντα λόγο «δια τον ερχόμενον επί το εκούσιον Πάθος Νυμφίον της Εκκλησίας». Η χορωδία μετά ψάλλει απαλά, αρμονικά. «Νύχτα σκέπασε και πάλι πολιτείες και χωριά-κι οι ψυχές μας περιμένουν, κι ειν’ η θλίψη μας βαριά… Έλα Νυμφίε Χριστέ τις ψυχές να γιάνεις, φέρε γαλήνη και παρηγοριά». Και κλείνει με ύμνο εκκλησιαστικό διαχέοντα ιερή κατάνυξη. «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός-και μακάριος ο δούλος ον ευρήσει γρηγορούντα …»
5.            Τα ίδια αυτά παιδιά, λίγες ημέρες πριν. είχαν ανοίξει τις ψυχές τους στην Εξομολόγηση. Και έτοιμα όσο είναι ανθρώπινα δυνατό, λίγες μέρες μετά, ως άλλοι «δαιτημόνες οι μακαριστοί» γεύτηκαν στον Πασχαλινό Μυστικό Δείπνο Του,  «Σώμα και Αίμα Χριστού», ελπίδα Ανάστασης και αιώνιας ζωής ! 
******   ***   ******
      Όλα αυτά ξεκίνησαν ένα απόγευμα Κυριακής του 1949, τέσσερις και κάτι. «Με πήραν την Ομάδα», μονολογούσα με χαρά κι ανέβαινα πηδηχτά τα σκαλοπάτια της όμορφης ξύλινης σκάλας του παλιού αρχοντικού, Κολοκοτρώνη και Τσαμαδού γωνία στον Πειραιά. Ήμουν κιόλας στην πλακοστρωμένη ταράτσα, έξω από τη μικρή σοφίτα, χτύπησα, μπήκα. Είχα προϊδεαστεί για το «τι και πώς» των ΧΜΟ, κάθισα όμως κάπως μουδιασμένος ανάμεσα στα ως δεκαπέντε άλλα παιδιά, μαθητές του 2ου Γυμνασίου οι πιο πολλοί, και του Μέσου Κατηχητικού Αγίου Νικολάου, όπως κι εγώ. Πρόσωπα γνώριμα, φωτεινά, κεφάτα, χαρωπά, δεν ξέρω αν με περίμεναν, με υποδέχτηκαν αδελφικά. Περιεργάστηκα εικόνες, σύμβολα, συνθήματα, στον τοίχο, πρώτη εντύπωση θετική. Στο τραπεζάκι ο Ομαδάρχης, φοιτητής της Ιατρικής, κάτι πολύ θετικό μέσα μου, είπε προσλαλιά υποδοχής.

      Και, αμέσως μετά, «παίζουμε πανσεβίτ»-pensez vite, σκέψου γρήγορα-, αρχίζει, μετά άλλο, το «Μπουμ« … Ύστερα είπαν ωραία τραγούδια άγνωστα σε μένα-«Στις επάλξεις του αγώνος άγρυπνοι φρουροί-αγωνιστές και νικητές … Ορθοί τα τοίχοι της καρδιάς…». Αλλά ! Χτύπησε την ψυχή μου κάτι άλλο μόλις άρχισαν τον ύμνο των ΧΜΟ ενθουσιαστικά. «Στην Ομάδα μας και πάλι-ήρθαμ’ όλοι με χαρά-μας ανοίγει την αγκάλη-σαν τη μάνα τρυφερά…» Και το ευχαριστήθηκα που έβαλαν όλα τους τα δυνατά στην τελευταία στροφή. «Όλοι με χαρά το λέμε-με το θάρρος του πιστού-μια καινούργια Ελλάδα θέμε-μια Ελλάδα του Χριστού» ! Κράτησα τα τελευταία λόγια, και είπα μέσα μου. «Θανάση, στέκεσαι εδώ» !

     Κατόπιν τα παιδιά έκαναν κάτι σαν αναφορά εβδομαδιαίας ανταπόκρισης ζωής στο «σύνθημα»-καταληκτικό θέματος-της περασμένης εβδομάδας. Έγινε προσευχή-«Εσένα, Θεέ, το σύμπαν υμνεί-για Σε τα πουλιά λαλούν την αυγή…»-ο Ομαδάρχης άρχισε να εισηγείται το νέο θέμα. «Μικρή ζύμη ζυμώνει όλο το φύραμα». Η δυναμική της Εκκλησίας στην κοινωνία. Η οφειλόμενη δυναμική χριστιανικού υποδείγματος ζωής του Ομαδόπουλου στους γύρω  του. Έγινε ανοιχτή συζήτηση, ωραίες απόψεις, προτάσεις, άδολος νεανικός οραματισμός για ένα νέο κόσμο με φως Χριστού ! Όμορφο ιεροτελεστικό, μας ανανέωνε κάθε απόγευμα Κυριακής !

     Την ίδια χρονιά κάποια Κυριακάτικα απογεύματα «τα παιδιά του Πειραιά», βάλτε ενδιάμεσα των ΧΜΟ «πάνε Κορυδαλλό». Επίσκεψη σε παιδιά που ατύχησαν, και περνούν «έγκλειστο βίο» στο εκεί Αναμορφωτήριο-Φυλακές-Ανηλίκων. Όχι τίποτα ιδιαίτερο, φιλική συντροφιά, άνοιγμα καρδιών, ένα γλυκό, παιχνίδι, σκετς σε γραμμή, «απόψε αυτοσχεδιάζουμε», δεξιοτέχνης εδώ, ο Ιωάννης Ζαρταλούδης, Ομαδάρχης ΧΜΟ Αγίας Σοφίας Πειραιά. Αφουγκρασμός δοκιμασίας με αναφορά στο Χριστό, άσκηση σε ζωή αγάπης του άλλου όλο αυτό.

     Άλλη χρονιά ανηφορίζουμε προς Πεντέλη, επίσκεψη  στο «Νοσοκομείο  Εργατών Θαλάσσης», Θεραπευτήριο βαριάς νόσου Δυτών. Όχι τίποτα σπουδαίο πάλι, επίσκεψη αδελφική, ψηλαφητό σε δράματα ζωής, προσγείωση με ελπίδα Χριστού …

     Είναι και η οργάνωση ωραίων εκδηλώσεων στο Σχολείο σε μεγάλες γιορτές, Εθνικές και Εκκλησιαστικές, άλλες ψυχαγωγικές ευκαιρίες, εκδρομές … Δεν ήταν όλα τέλεια, λέω, βλέποντας τα σε απόσταση χρόνου, όμως ήταν για την ηλικία μας και τα τότε δεδομένα ό,τι καλύτερο, αρκετά για να βάλουμε στη ζωή μας βάσεις χριστιανικές, στοχεύσεις αγαπητικές. «Κι όμως, παρόλη τη θρησκευτική μονομέρεια, θα μου ήταν δύσκολο να αρνηθώ, ότι χαρήκαμε τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια στην Ομάδα. Σίγουρα φτιάξαμε παρέες με κείνη την ξέγνοιαστη  φιλία και εμπιστοσύνη που δεν ξέρει προσωπεία ή τη σκληράδα της αυτοάμυνας». Προσθέτω, και που κρατάνε μέχρι τώρα ατόφιες πολύ γερά και καλά. «Χαρήκαμε το παιχνίδι, ξεφαντώσαμε στις εκδρομές, μάθαμε να παλεύουμε στη ζωή για κάτι … Ακόμα και τη στράτευσή μας δεν την εισπράτταμε αρνητικά. Έδινε νόημα στην καθημερινότητά μας, μας ασκούσε στη συνέπεια και στη δημιουργική δουλειά. Η σύγκριση με τα άλλα παιδιά στη γειτονιά ή στο σχολείο μας έκανε να νιώθουμε πραγματικά ευεργετημένοι … Εμείς δε γνωρίσαμε ποτέ την ερημία και τη βαρεμάρα της μοναξιάς του Σαββατοκύριακου, την πίκρα να ενδίδεις σε παρέες, που σε αφήνουν αδιάφορο, κι όπου πρέπει να διακριθείς μόνο με την ψευτοσαχλαμάρα της ανίας».

      Ξαναγράφω το τελευταίο: «Εμείς δε γνωρίσαμε ποτέ την ερημία και τη βαρεμάρα της μοναξιάς του Σαββατοκύριακου, την πίκρα να ενδίδεις σε παρέες, που σε αφήνουν αδιάφορο, κι όπου πρέπει να διακριθείς μόνο με την ψευτοσαχλαμάρα της ανίας». Χαράχτηκε από δυνατή γραφίδα, συν-Ομαδόπουλου, στη Θεολογία συμφοιτητή, ασκήσαντος μετά πονεμένη στο χώρο κριτική-Καθηγητής της Φιλοσοφίας, και όχι μόνο Χρήστος Γιανναράς. Και ! Αποτελεί το στεφάνι της θετικής παρουσίας και προσφοράς των «Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων» παντοτινά !

         Ωσεί παρών στην εκκλησιαστική δεξίωση των ΧΜΟ ασπάζομαι με σεβασμό τη δεξιά του Μητροπολίτη  Αργολίδος κ. Νεκτάριου, και όλους τους μετέχοντας αδελφικά, και στο μέρος που με αφορά, τον ευχαριστώ για την πρωτοβουλία εκκλησιαστικής καταξίωσης αυτών !

Αθανάσιος Κοτταδάκης

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έγραψαν και συνεχίζουν να γράφουν ιστορία οι ΧΜΟ στην Ελληνική νεότητα.

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι που ακομπλεξαριστα μιλάτε. Κάποιοι ντρέπονται να ομολογήσουν

Ανώνυμος είπε...

Μια μερίδα ευλογημένων επισκόπων δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Ένας από αυτούς ο Αργολίδος κ. Νεκτάριος με την πλούσια προσφορά του ως κληρικού στην Εκκλησία. Ευτυχώς που στη \ιεραρχία υπάρχουν και επίσκοποι με πνευματικές καταβολές από τον ευλογημένο χώρο των εκκλησιαστικών κινήσεων.

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το « Έλα κι απόψε να μας φέρεις τη χαρά- Κύριε τα δεσμά μας κόψε δώσε μας φτερά … Χρόνο με χρόνο ζήσε μέσα μας Εσύ, -- Κύριε σβήσε μας τον πόνο, Κύριε δόξα σοι» !» με γύρισε και εμένα σε νοσταλγικά προσευχητικά κατασκηνωτικά βραδινά.
Ευλογημένες ώρες.
Αναπολώ πνευματικό, αρχηγό, ομαδάρχες, κυρίες ακούραστε στην κουζίνα και ΄λουςβοηθούσαν. Πόσα θα επιθυμούσα να ξαναζήσω με τους ίδιους αυτές τις μοναδικές στιγμές.
Συγχαίρω τον Μητροπολίτη Αργολίδας για την πρωτοβουλία. Ας τον μιμηθούν και άλλοι.

Ανώνυμος είπε...

Δόξα στον Πανάγιο Θεό που υπάρχουν Επίσκοποι-Μητροπολίτες που αναγνωρίζουν την ευεργετική προσφορά των Χριστιανικών Μαθητικών Ομάδων στην ζωή της Εκκλησίας αλλά και της Ελλάδας. Αξίζουν έπαινοι σε όλους όσους και όσες επί χρόνια προσφέρουν την σεμνή διακονία τους στο κατηχητικό έργο της Εκκλησίας. Όσοι περάσαμε από τις Ομάδες μόνο ευγνωμοσύνη έχουμε προς την Αδελφότητα της Ζωής και τους συνεργάτες της που μας μετέφεραν τα νάματα της ζώσας πίστεως στις ψυχές μας στην ομάδα στις κατασκηνώσεις στα οικοτροφεία.

kosipsilantis είπε...

Τα χαριτωμένα λόγια του χριστιανού χαρακτηρίζονται από λεπτότητα και ευγένεια. Αυτά είναι που γεννούν την αγάπη, φέρνουν την ειρήνη και τη χαρά. Αντίθετα, η αργολογία γεννάει μίση, έχθρες, θλίψεις, φιλονικίες, ταραχές και πολέμους.
Άγιος Νεκτάριος επίσκοπος Πενταπόλεως
Ο άγιος Νεκτάριος έχει συγγράψει πολλά θεολογικά συγγράμματα, και αρκετά που αφορούν τις πλάνες των Παπικών. Σ΄αυτές του τις πανορθόδοξες απόψεις, συνηγορούν οι θέσεις του π.Ιουστίνου Πόποβιτς, που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσουμε .